ค้นหาหมวดอักษร ป

ค้นหาจาก : คำศัพท์ ความหมาย

 

ค้นหา

ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน

• ความหมายของคำว่า ' ปรัตยุตบัน, ปรัตยุบัน '

  ปรัตยุตบัน, ปรัตยุบัน  หมายถึง [ปฺรัดตะยุดบัน, ปฺรัดตะยุบัน] น. ปัจจุบัน. (ส. ปฺรตฺยุตฺปนฺน;ป. ปจฺจุปฺปนฺน).

คำที่ใกล้เคียงกัน

• ปรัตยุตบัน, ปรัตยุบัน

  [ปฺรัดตะยุดบัน, ปฺรัดตะยุบัน] น. ปัจจุบัน. (ส. ปฺรตฺยุตฺปนฺน;ป. ปจฺจุปฺปนฺน).

• ปรัตยูษ

  [ปฺรัดตะยูด] (โบ; กลอน) ว. ปัจจูส, เช้ามืด, ใกล้รุ่ง.(ส. ปฺรตฺยูษ; ป. ปจฺจูส).

• ปรัตยูห์

  [ปฺรัดตะยู] (โบ; กลอน) น. อันตราย, ความขัดข้อง.(ส. ปฺรตฺยูห; ป. ปจฺจูห).

• ปรัตเยก

  [ปฺรัดตะเยก] (โบ; กลอน) ว. ปัจเจก. (ส. ปฺรเตฺยก; ป. ปจฺเจก).

• ปรัน

  [ปฺรัน] ก. เอาของใหญ่กระแทกหรือดันเข้าไปในของเล็ก(มักใช้เป็นคําด่า).

• ปรั่น, ปรั้น

  [ปฺรั่น, ปฺรั้น] ว. เสียงแปร้น เช่น ร้องก้องปรั่นประดิรพยทั่วแล.(ม. คําหลวง สักบรรพ).

• ปรั่น, ปรั้น

  [ปฺรั่น, ปฺรั้น] ว. เสียงแปร้น เช่น ร้องก้องปรั่นประดิรพยทั่วแล.(ม. คําหลวง สักบรรพ).